In de negentiende eeuw zou de bouwvallige Martinuskerk worden afgebroken. In 1876 kwam er weliswaar toestemming voor nieuwbouw, maar dan wel volgens de bouworde van de oude kerk. Resultaat is een ronduit merkwaardige neogotische kerk. De sierlijke toren met rijke plastiek van blindnissen met traceringen is origineel. Op het bekroning na. Deze kreeg een ingesnoerde spits in plaats van het zadeldak.
De relatief nieuwe kruiskerk is een ontwerp van Herman Rudolf Stoett. De stoelen in de kerk zijn opvallend in een kring opgesteld, waarbij het Van Dam-orgel fraai tot zijn recht komt.
© 2023 Franeker.frl
©2023 Franeker.frl