Thomas Oliver schreef op voorhand aan de organisatie: "There's something special about playing in a venue like Aerden Plaats. A beautiful village that feels like it's away from it all, and a community who comes out for the music; to be in it and one with it. I'm stoked to be returning there with new music.” Ik heb in de afgelopen jaren best veel concerten van diverse artiesten bezocht, maar nog nooit zo'n intieme setting meegemaakt. Mijn intentie voor deze avond is dan ook me laten verrassen en genieten.

Bij binnenkomst in de zaal loop ik voor mijn gevoel bijna meteen tegen het podium aan, zo klein is de ruimte. Meteen voel ik me erg enthousiast en ga vooraan zitten. Niet mijn ding om ergens vooraan te zitten , maar in verband met het maken van foto's voor dit blog wel handiger.

Aangezien ik een kwartier voor het begin van het concert al de zaal binnen ben gegaan, begin ik even met het instellen van mijn camera. Ik probeer nog even of ik met mijn lichtsterkere 50mm lens uit de voeten kan, maar daarvoor zit ik te dichtbij de zanger. Luxe probleem! Dus met m'n allround lens de camera vast ingesteld en hopen op het beste resultaat. Zo ontzettend dichtbij moet het zelfs prima lukken om met m'n iPhone foto's te maken, dus ik maak me geen zorgen om de foto's.

De zaal van het kerkje loopt langzaam vol terwijl er muziek op de achtergrond speelt en een enthousiast applaus klinkt wanneer Thomas richting z'n podium loopt en plaats neemt op zijn plek.

Na een korte introductie krijgt Thomas het woord. Hij begroet de zaal enthousiast met: "Nou goeie Ouwe Syl!" en geeft meteen aan dat dit alles is wat hij qua Bildts onder de knie heeft. Hij begint snel met het eerste nummer. Voor hij begint aan het tweede nummer "Budapest", vertelt hij dat hij op het Sziget Festival de dames van de organisatie ontmoet heeft en dat zij hem naar Ouwe Syl gehaald hebben.

De eerste keer dat hij hier optrad wilde hij per sé de ketting dragen die hij nu ook draagt. De ketting zat echter helemaal in de knoop en hij kreeg het op de "mannen-manier" niet voor elkaar de ketting uit de knoop te krijgen. Gelukkig was daar Kirsten met haar "vrouwen-rust" die het wel voor elkaar kreeg de ketting uit de knoop te halen zodat hij met deze ketting om het podium op kon gaan.

Na de pauze zit er iets meer pit in de nummers die hij speelt. Ook nu weer hele stukken die hij alleen instrumentaal doet. Met al die apparatuur op de grond en het feit dat ik vooraan zit en overal goed zicht op heb, maakt dat ik af en toe gebiologeerd naar z'n voeten kijk. Het bedienen van z'n knoppen en apparatuur is echt boeiend om eens goed te bekijken en vooral tijdens deze instrumentele gedeeltes gebeurt er van alles wat je van achter uit de zaal misschien niet mee zult krijgen. Na het laatste nummer volgen de bedankjes richting de zaal, de organisatie en iedereen die James verder geholpen heeft. Er volgt nog een toegift en de suggestie vanuit de zaal hiervoor was Cocaïne Blue. James gaat in hiervoor helemaal vooraan op het podium zitten en zit nu eigenlijk tussen de rest van de mensen in de zaal. 

Een hele bijzondere avond en ook een hele bijzondere artiest. James voelt zich duidelijk erg thuis in een zaal als de Aerden plaats, dit heeft hij ook meerder malen gezegd. Een hele sympathieke artiest in een hele bijzondere zaal. Zeker een aanrader om de volgende keer te gaan bekijken als je de kans krijgt.